Ik wandelde door het bos toen ik een kikker midden op het pad op zijn rug zag liggen. Gelukkig had ik hem op tijd gezien zodat ik niet boven op hem stapte. In eerste instantie dacht ik dat hij dood was, toen ik wat beter keek zag ik dat hij nog bewoog. Ik pakte hem op, bekeek of hij wondjes had, ik zag geen verwondingen. Ik zette hem naast het pad op zijn pootjes neer. Daar bleef hij stil zitten, het leek nog niet zo goed met hem te gaan. Ik kon niets voor hem doen anders dan vertrouwen in zijn eigen kracht. Ik zei dat tegen hem; kom op kikker, ik vertrouw er op dat jij dit kan. Ik keek nog een keer naar hem en liep door. Zo is het denk ik ook met mensen. We kunnen opletten waar we op stampen, we kunnen goed kijken of iemand ok is, een beetje helpen hier en daar, iemand even uit de gevarenzone halen wanneer diegene dat zelf niet kan op dat moment, en vooral, vertrouwen op iemands eigen kracht. Met heel ons hart daarop vertrouwen.